Akcja utworu dzieje się w latach 20. XIX wieku w dworze państwa Jowialskich, prawdopodobnie na Podkarpaciu.
W dworze spotykają się przedstawiciele różnych pokoleń i środowisk. Reprezentantami anachronicznej staropolskiej szlachty są państwo Jowialscy. Syn i synowa Jowialskich (Szambelan i Szambelanowa) reprezentują pokolenie Oświecenia, jednak ich oświeceniowe ideały są dość powierzchowne. Helena, córka Szambelana, jest czytelniczką dzieł romantycznych. Ludmir i Wiktor reprezentują ubogich artystów. Ludmir, udający pijanego szewczyka, staje się obiektem zabawy towarzystwa. Przebrany za sułtana ma możliwość mówienia otoczeniu prawdy. Ostatecznie zostaje rozpoznany przez Szambelanową jako zaginiony w niemowlęctwie syn jej z pierwszego małżeństwa, otrzymuje rękę Heleny wraz z prawem do dziedzictwa.
Tytułowy pan Jowialski stał się symbolem starszego gawędziarza, który nieustannie zamęcza otoczenie powtarzaniem historyjek. W treść sztuki wplecione są bajki jak Osiołkowi w żłoby dano, Małpa w kąpieli, Paweł i Gaweł, Czyżyk i zięba, funkcjonujące także jako osobne utwory.
scenariusz i reżyseria: Jan Gałecki
scenografia, odgłosy: Adam Korszun
kostiumy i charakteryzacja: Małgorzata Maciejewska
OBSADA:
Pan Jowialski – Tadeusz Humin
Pani Jowialska- Gertruda Matysek
Szambelan – Adam Korszun
Szambelanowa – Teresa Czekaj
Helena – Grażyna Malczyk
Aniela – Monika Mielnicka
Klara – Julia Orlik
Laura – Zofia Orlik
Janusz – Edward Burta
Ludmir – Grzegorz Szypulski
Wiktor – Henryk Buczyło
Komentarze